Ιστορία, ερμηνεία του Ωτοβελονισμού
1. Ιστορία του Ωτοβελονισμού.
Ο Ωτοβελονισμός (ΩΒ) είναι ένας κλάδος του βελονισμού που χρησιμοποιεί το αυτί ως διαγνωστικό και θεραπευτικό μικροσύστημα.
Βάσει των ιστορικών ντοκουμέντων και καταγραφών αρχαίοι και νεώτεροι θεραπευτές έκαναν θεραπευτικούς καυτηριασμούς στο αυτί.
Ο Ιπποκράτης, αρχαίοι Αιγύπτιοι γιατροί, ο Αβικέννας (1000 μ.Χ.), 0 Abucasia (1013 μ.Χ.), 0 Zacutus Lusitanus (1600 μ.Χ.), ο 1. Scultelus (1600 μ.Χ.), ο Antonio Valsava (1700 μ.Χ.) καθώς και πρακτικοί θεραπευτές τον 18 – 19o αιώνα έκαναν καυτηριασμούς στο αυτί ιδίως για την οσφυαλγία. Σε εικόνα του 1888 στην Κίνα υπάρχει αναφορά αντιπροσώπευσης οργάνων στο αυτί.
Ο Ιερώνυμος Bosh, διάσημος αλχημιστής και ζωγράφος του 15ου αιώνα, στο ζωγραφικό του πίνακα “το τρίπτυχο των απολαύσεων” τοποθετεί στο αυτί ένα μαχαίρι (φαλλικό σύμβολο) και βέλη από τα διαβολάκια του σημαδεύουν το σημείο ψυχοσωματικής εξισορρόπησης (shenmen), το σημείο της libido και το σημείο Jerome, σημεία αύξησης και τροποποίησης της libido. Τα δύο σημεία είναι μέλη της τριάδας των απεξαρτήσεων στην ίδια γραμμή.
Η γέννηση της Θεραπευτικής μεθόδου του Ωτοβελονισμού (Ω.Β.) έγινε από τον Γάλλο ιατρό Paul Nogier το 1950 στη Λυών.
Στο σύγγραμμα του “Traité d’ Auriculothérapie” ο Paul Nosier γράφει:
“Το γεγονός ήταν απόλυτα τυχαίο. Κατά το έτος 1950 στην περιοχή της Λυών, που ασκώ την ιατρική, είχα παραξενευτεί από μια περίεργη ουλή που παρουσίαζαν στο αυτί ορισμένοι ασθενείς. Ρώτησα και έμαθα πως αυτό οφειλόταν σε ιδιότυπη θεραπεία ισχιαλγίας. Τους έκαναν έναν καυτηριασμό στο επάνω μέρος του αυτιού, στο χείλος της ρίζας της ανθέλικας στην ίδια πλευρά όπου ο ασθενής υπέφερε.
Πολλοί από τους ασθενείς που είχαν ακολουθήσει τη θεραπεία αυτή, δήλωσαν ότι ανακουφίστηκαν από τον πόνο αμέσως ή ύστερα από λίγες ώρες.
Επισκέφθηκα την θεραπεύτρια Kα Barrin που έκανε αυτούς τους καυτηριασμούς στα περίχωρα της Λυών.
Μου εκμυστηρεύτηκε ότι είχε μάθει την μέθοδο αυτή από τον παππού της ο οποίος την είχε μάθει από έναν γέρο Κινέζο.
Με μια βελόνα κοκκινισμένη στην φωτιά καυτηρίαζε το αυτί σε ένα ορισμένο σημείο σε περίπτωση ισχιαλγίας.
Είχε θεραπεύσει με τον τρόπο αυτόν πολλούς ασθενείς.
Ωτικός καυτηριασμός γινόταν τότε και σε καλόγηρους σε μοναστήρι της περιοχής της Lyon για την θεραπεία επεισοδίων ισχιαλγίας”.
Paul Nosier: 1908 – 1993. Σπούδασε φυσική, μαθηματικά, πτυχιούχος μηχανικός. Το 1938 αποφοίτησε από την ιατρική, σπούδασε και ομοιοπαθητική.
Ο Paul Nosier αναρωτήθηκε γιατί το σημείο που καυτηρίαζε η Κa Barrin και είχε τόσο καλά αποτελέσματα ήταν στο επάνω μέρος του αυτιού.
Του ήρθε τότε στο νου η εικόνα του εμβρύου στην κοιλιά της μητέρας.Πραγματικά, το αυτί μοιάζει με τη στάση εμβρύου στην ενδομήτρια ζωή. Ο Nosier “συνέλαβε” την έννοια του γεωγραφικού χάρτη, φαντάστηκε την εικόνα του εμβρύου στο ωτικό πτερύγιο, την ύπαρξη ενός ανεστραμμένου ανθρωπάριου στην ωτική επιφάνεια.
Η ομάδα της Λυών του P. Nosier δούλεψε επί 40 χρόνια, με έρευνα, χαρτογραφήσεις, κλινικό έργο και θεραπείες.
Ερευνώντας και θεραπεύοντας ο P. Nosier διαπίστωσε το ανθρωπάριο που υπάρχει στην ωτική επιφάνεια, τις αντιστοιχίες με επώδυνες πάσχουσες αρθρώσεις, έκανε χαρτογράφηση, αρχικά του κινητικού συστήματος.
Η χαρτογράφηση έγινε με ψηλάφηση για την ανεύρεση επώδυνων σημείων και με την ανίχνευση σημείων ελαττωμένης ηλεκτρικής αντίστασης με συσκευές ανίχνευσης (Γαλλική Σχολή).
Το 1956 δημοσίευσε αρχικά σε γαλλικό περιοδικό βελονισμού και ακολούθως σε γερμανικό με ιαπωνική μετάφραση. Από αυτή την δημοσίευση “ανακάλυψαν” και οι Κινέζοι τον ωτοβελονισμό και τον εφάρμοσαν άμεσα σε τεράστιο αριθμό ασθενών και τον “ερμήνευσαν” βάσει της παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής, (Κινέζικη Σχολή).
Έτσι δημιουργήθηκαν διαφορετικές σχολές και χάρτες ωτοβελονισμού.
Σχολή εννοούμε τον τρόπο ερμηνείας, χαρτογράφησης, τεχνικής και θεραπευτικών εφαρμογών του Ωτοβελονισμού.
Το 1980 ο Terry Oleson από τις ΗΠΑ δημοσιεύει στο Pain την πρώτη αναφορά στον ωτοβελονισμό με χάρτες, ενώ οι Γάλλοι μέχρι τότε δεν είχαν δημοσιεύσει κάτι ανάλογο σε περιοδικά της κλασσικής Ιατρικής.
Από το 1980 στην Ιταλία και στην Γερμανία προχώρησαν την έρευνα στον Ωτοβελονισμό παρακάμπτοντας την τεχνική του σφυγμού, του VAS και την Ωτοϊατρική των Γάλλων. Αξιοποίησαν την εμπειρία των Κινέζων και του Oleson και έτσι πέτυχαν καλύτερα αποτελέσματα και ανάλογες ιατρικές δημοσιεύσεις (Μ. Romoli, G. Bazzoni, Ιταλική Σχολή).
2. Ερμηνεία του Ωτοβελονισμού.
Φυσιολογία.
Στο αυτί υπάρχει μια αντανακλαστική προβολή κάθε οργάνου, κάθε λειτουργίας και κάθε μέρους του ανθρώπινου σώματος.
Τα αντανακλαστικά αυτά σημεία έχουν εξακριβωθεί και προσδιοριστεί με μεγάλη ακρίβεια, ύστερα από πολλά, αναρίθμητα πειράματα που έκανε ο Paul Nosier και οι συνεργάτες του.
Τα αντανακλαστικά αυτά σημεία εκφράζονται μόνο εάν τα αντίστοιχα όργανα ή λειτουργίες παρουσιάζουν κάτι παθολογικό.
Τα πειράματα των ερευνών του Paul Nosier, του επέτρεψαν να διατυπώσει τον εξής κανόνα:
Στον υγιή άνθρωπο, κάποιο ερέθισμα σε ένα σημείο του σώματος (περιφερικός ερεθισμός) δίνει στο αυτί μία πληροφορία, πάντοτε στο ίδιο σημείο, εφόσον το ερέθισμα γίνει στο ίδιο μέρος του σώματος.
Η ωτοθεραπευτική χρησιμοποιεί αποκλειστικά τα αντανακλαστικά σημεία του οργανισμού που βρίσκονται στο αυτί.
Είναι μια αντανακλαστικοθεραπευτική μέθοδος (Réflexothérapie) με τους δικούς της νόμους και αρχές.
Η πρώτη παρατήρηση του P. Nosier ήταν ότι:
“όταν ένα όργανο ή σημείο στο σώμα πονάει ή διεγείρεται με ένα έντονο ερέθισμα ενεργοποιείται ο νωτιαιοθαλαμικός και ο θαλαμοφλοιϊκός άξονας και μέσω του δικτυωτού σχηματισμού δίνεται στην επιφάνεια του αυτιού ένα σήμα που εκφράζεται ως επώδυνο σημείο ή επώδυνη ζώνη και σχετίζεται με το περιφερικό ερέθισμα.
Βελονίζοντας ή καυτηριάζοντας το ωτικό αντανακλαστικό σημείο καταργούμε ή αναστέλλουμε τον χρόνιο ή οξύ περιφερικό πόνο”.
Η ωτική νεύρωση έχει ένα ενδιαφέροντα ρόλο και ερμηνεύει καταρχήν τους μηχανισμούς δράσης του ωτοβελονισμού.
Η αισθητική νεύρωση της επιφάνειας του ωτικού πτερυγίου γίνεται από το πνευμονογαστρικό νεύρο στην κόγχη, από το τρίδυμο νεύρο στην έλικα και το πάνω μέρος, από το παραπληρωματικό νεύρο στον τράγο μπροστά και από κλάδους των αυχενικών νεύρων στο λοβό και το κάτω μέρος.
Το 1963 ο Pr Niboyee από τη Μασσαλία μελέτησε τις ιδιότητες της ηλεκτρικής αντίστασης του δέρματος.
Διαπίστωσε σημεία μειωμένης ηλεκτρικής αντίστασης ανεξάρτητα από τους εκκριτικούς σχηματισμούς του δέρματος, τα ΝευροΑγγειακά Συμπλέγματα (ΝΑΣ) που αποτελούνται από αρτηρίδιο, φλεβίδιο, λεμφαγγείο και νεύρο σε στενή συνάφειακαι παρέμεναν ταυτοποιήσιμα σε νεκρούς ή σε ακρωτηριασμένα μέλη.
Σε πειράματα με θερμογραφία επιβεβαιώθηκε ότι στο αυτί υπάρχουν ενεργείς ζώνες που απορροφούν την θερμική ενέργεια, ενεργητικά και όχι παθητικά όπως το πέριξ δέρμα.
Όταν ένα όργανο ή ένα σπλάχνο πάσχει έχει αυξημένο θερμικό φορτίο και αυτό εκφράζεται στα ΝΑΣ με αυξημένο θερμικό φορτίο αντίστοιχα.
Τρία μοντέλα ερμηνείας του ωτοβελονισμού έχουν προταθεί και μελετηθεί.
α. Νευροφυσιολογικό μοντέλο, neurophisiological model.
β. Μοντέλο των Μικροσυστημάτων, microacupuncure system (MAPS).
γ. Μοντέλο παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής, Tradicional Chineese Medicine (TCM).
Το νευροφυσιολογικό μοντέλο.
Για την ερμηνεία του ωτοβελονισμού χρησιμοποιεί τους μηχανισμούς της αναλγησίας του σωματοβελονισμού, την ερμηνεία των αλλαγών των εικόνων του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) με pet scans και fMRIs. Έγκυρες ιατρικές δημοσιεύσεις από ετών υποστηρίζουν την ερμηνεία αυτή.
Ξέρουμε ότι δεν ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει στα 100 δισεκατομμύρια περίπου ενδονευρώνες του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) και στις συνάψεις και επαφές τους με τους 10 και 1 εκατομμύρια αισθητικούς και κινητικούς αντίστοιχα νευρώνες.
Όμως υποθέτουμε, ερμηνεύουμε, επιβεβαιώνουμε, αξιοποιούμε την συσσωρευμένη κλινική εμπειρία και δημοσιευμένη ιατρική γνώση και προχωρούμε σε διάγνωση και θεραπεία. Θεραπεύουμε με Βελονισμό και Ωτοβελονισμό στέλνοντας ένα θεραπευτικό μήνυμα αυτοΐασης κάθε φορά στο ΚΝΣ.
Το δίπολο αυτί – ΚΝΣ “είναι και δεν είναι” όπως το “μαύρο κουτί” του αεροπλάνου, έχει όλες τις πληροφορίες, δίνει και παίρνει ένα μήνυμα, ένα ερέθισμα από και προς το έξω και το μέσα. Το ερέθισμα στο πτερύγιο “κάνει να συμβαίνουν πράγματα”.
Στην ωτική επιφάνεια υπάρχουν Λειτουργικά Σημεία Μειωμένης Ηλεκτρικής Αντίστασης και Επώδυνα Αντανακλαστικά Σημεία , μερικά είναι διπλά, μερικά πολύ επώδυνα όπως σε αλλοδυνία.
Τα Επώδυνα είναι τα σημαντικότερα στις θεραπείες πόνου πρέπει να διαλέξουμε τα πιο ειδικά ως τοπογραφική εντόπιση και ως ένταση της αλγίας. Ο ωτοβελονισμός λειτουργεί και διαγνωστικά με την ανίχνευση λειτουργικών και επώδυνων σημείων ακόμη και πριν εκφρασθεί η παθολογία ή το επώδυνο σύνδρομο, πρώιμα, προκλινικά.
Με τις ημιμόνιμες βελόνες δίνουμε διαρκές ερέθισμα στο ΚΝΣ και με δυνατότητα πρόσθετου χρονοερεθισμού.
Διαγνωστικά το ωτικό “monitor” ή οθόνη πληροφοριών μπορούμε να το “διαβάσουμε” με τρεις τρόπους, με την επισκόπηση, με την ψηλάφηση μέσω της αφής και με τον έλεγχο των διαφορών της ηλεκτρικής αντίστασης μέσω ειδικών μηχανημάτων.
Θεραπευτικά μπορούμε να δώσουμε πληροφόρηση στο αυτί, ερεθισμό (stimulation), με βελόνες, Laser, σπόρους, θερμότητα, μασάζ.
Έτσι ενεργοποιούμε νευρικές οδούς για μια θεραπευτική απάντηση με δράση μυοχαλαρωτική, αναλγητική, αντιφλεγμονώδη.
Έτσι οδηγούμε τη δράση του ΚΝΣ στην διακοπή του φαύλου κύκλου του αντανακλαστικού πόνου, του μυϊκού σπασμού και του δευτερογενούς πόνου. Ο πόνος “φτιάχνει” στο ΚΝΣ χάρτες αντιπροσώπευσης του και ενδογενείς μηχανισμούς ρύθμισής του.
Με τον ωτοβελονισμό δημιουργούμε στο ΚΝΣ “ψευδοχάρτες” ρύθμισης του πόνου.
Ο ωτοβελονισμός έχει καλό άμεσο θεραπευτικό αποτέλεσμα.
Είναι αποτελεσματικός και στον “καρκινικό” πόνο, ο οποίος δεν είναι ειδικός πόνος αλλά είναι νευροπαθητικός ή άλλης φύσεως.
Εάν δεν έχουμε αποτέλεσμα σε 3 – 4 συνεδρίες πρέπει να διακόπτουμε και να αναζητούμε άλλες μεθόδους. Είναι πολύ πιο οικονομικός από άλλες θεραπείες.
Χαρτογράφηση του ωτικού ανθρωπάριου.
Η χαρτογράφηση του μυοσκελετικού συστήματος και γενικότερα στον ωτοβελονισμό από τον Nosier (α) και την Γαλλική Σχολή έγινε πειραματικά και σε λίγους ασθενείς, ενώ από τους κινέζους (β) έγινε κλινικά και σε πολλές χιλιάδες ασθενών.
Στο α ήταν κυρίως επιφανειακός – πειραματικός περιφερικός πόνος, ενώ στο β ήταν περισσότερα είδη πόνου, σε σοβαρά πάσχοντες.
Η αναζήτηση ήταν τοπογραφική και επίσης βάσει του είδους του πόνου.
Βάσει της αιτιοπαθογένειας πρέπει να αναζητήσουμε τα Επώδυνα Σημεία που θα μας καθοδηγήσουν στην εντόπιση της πρωτογενούς εστίας του πόνου και το θετικό θεραπευτικό αποτέλεσμα θα μας επιβεβαιώσει τη διάγνωση.